ERFELIJKHEID
Zijn colleges zaten altijd vol
hij was bijzonder geleerd
zijn theorie was waardevol
zijn lezingen gewaardeerd
in volle zalen hing iedereen
ademloos aan zijn lippen
maar ik zag enkel en alleen
dat draadje spuug daar wippen
hij sprak over de genetica
over erfelijk materiaal
over chromosoom en DNA
en hij deed dat geniaal
als redenaar een fenomeen
daar konden weinigen aan tippen
ik hoorde niets maar keek alleen
naar het spuugje aan zijn lippen
dat zat er altijd en bewoog
als een elastiekje dat zich spande
dan kort dan lang, dan laag dan hoog
ritmisch tussen zijn tanden
mijn blik dwaalde geen seconde af
ook ik hing aan zijn lippen
hopend dat ‘t spuugje het begaf
en op zijn kin zou glippen
maar de professor werd wat oud
is toen ook overleden
de crematie verliep in diepe rouw
zijn zoon hield een mooie rede
gelijk zijn vader stond hij daar
gebarend met zijn handen
ik hoorde niets, keek constant naar
dat spuugje tussen zijn tanden.